Συχνά για πολλούς ανθρώπους η σκέψη ταυτίζεται με την ανησυχία. Για τον λόγο αυτό είναι εύκολο να ακολουθήσουν προτροπές πολύ διαδεδομένες στις μέρες μας όπως «πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι».
Προκαλεί λοιπόν ανησυχία το «σκέπτεσθαι;»
Σε πολλούς ανθρώπους η σκέψη για όσα πρόκειται να συμβούν στο μέλλον – θέματα που αφορούν την προσωπική ζωή, την εργασία, το μέλλον των παιδιών- και τα οποία πολύ συχνά δεν εξαρτώνται από τους ίδιους προκαλεί φόβο και διαρκή ανησυχία.
Άλλοι πάλι διαμαρτύρονται για σκέψεις σχετικά με το παρελθόν τους τις οποίες «αναμασούν», τις επιτρέπουν να τους στοιχειώσουν και να μην τους επιτρέπουν να προχωρήσουν στη ζωή τους.
Τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι που υποβάλλουν πολλές ερωτήσεις στον εαυτό τους οι οποίες συχνά σχετίζονται με την έλλειψη της πίστης στον εαυτό τους, την διαρκή αμφισβήτηση η οποία έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν αδύναμοι και ανήμποροι να αντιμετωπίσουν κάποιες καταστάσεις.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί πως η λέξη «σκέψη» είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αντίληψη μέσω των αισθήσεων, την παρατήρηση,την έρευνα. Προέρχεται από την ινδοευρωπαική ρίζα spek- «βλέπω, παρατηρώ προσεκτικά» στα ελληνικά παρουσιάζεται με αντιμετατεθειμένα τα σύμφωνα (σπεκ- > σκεπ-). Έτσι, τόσο στη σωκρατική παράδοση όσο και στην Φιλοσοφική Πρακτική η σκέψη αποτελεί μία δραστηριότητα ιδιαίτερα παραγωγική καθώς μας επιτρέπει να παρατηρούμε, να ερευνούμε, να αποστασιοποιούμαστε από τα συναισθήματά μας, να κατανοούμε τον εαυτό μας και τους άλλους, να μπορούμε να αναλύσουμε τα προβλήματα μας, να δράσουμε.
Αυτή η διαδικασία αντιστρατεύεται την ανησυχία και τον φόβο. Μας βοηθάει να εμπιστευόμαστε την κοινή λογική, τη δική μας λογική αλλά και τη λογική των άλλων. Μας βοηθάει να παράγουμε ιδέες, να τις αξιολογούμε και «να παίρνουμε ευχαρίστηση» μέσα από αυτήν. Η σκέψη οδηγεί στην εφεύρεση, στη δημιουργία αλλά και στην αλλαγή. Δεν είναι διόλου τυχαίο πως πίσω από τις μεγάλες επαναστάσεις βρίσκονται οι μεγάλες αλλαγές στη σκέψη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ιδέες του Διαφωτισμού που άνοιξαν τον δρόμο για τις πολιτικές επαναστάσεις του 18ου και του 19ου αιώνα.
Η σκέψη είναι ένας διάλογος με τον εαυτό μας αλλά και αναπόσπαστο στοιχείο του Λόγου. Ο Λόγος-σκέψη και προφορικός λόγος- είναι αυτός που μας δίνει τη δυνατότητα να συναντηθούμε με τον Άλλο, τον όμοιο, τον συνάνθρωπο. Έτσι, διαπιστώνουμε ότι μοιραζόμαστε την ικανότητα αυτή η οποία έχει τη δύναμη να μας ενεργοποιήσει και να βοηθήσει να προχωρήσουμε σε αντίθεση με την Ανησυχία η οποία μας ακινητοποιεί.
Επιπλέον, ακόμη κι αν η σκέψη έρχεται να φέρει στο φως τους φόβους μας, τις ανησυχίες μας, τη "μικρότητά" μας αξίζει να έχουμε στο νου μας ότι μας δίνει τη δυνατότητα να τα δούμε, να τα επεξεργαστούμε, να τα ξεπεράσουμε ή να συμφιλιωθούμε μ΄αυτά.
Εν κατακλείδι, η σκέψη είναι μια συγκεκριμένη, κινούμενη, ανοιχτή διαδικασία. Το «όχι» στη σκέψη είναι μια άρνηση να δεχτώ αυτό που υπάρχει, αυτό που συμβαίνει, αυτό που χρειάζεται να αλλάξω για να προχωρήσω. Η σκέψη μας δημιουργεί το μέλλον.
Comments